Voor deze blog koos ik het boek dat ik vanmorgen las. Een tip van een collega op LinkedIn met wie ik samen al heel wat ontwikkeld heb rond interculturele competentie en dus voor mij een goede referentie. Wat me raakt, is dat een project rond dekolonisering dat wij met HUMMUS gaan begeleiden erin ter sprake komt. Synchroniciteit!
Wat ik er erg aan apprecieer is de diversity within. Twee jonge mannen met Afrikaanse roots, opgegroeid in België, elk met een eigen religieuze achtergrond en een eigen migratieverhaal vertellen vanuit hun meervoudige identiteit hoe zij kijken naar samenlevingsthema's. Ze doen dat in brieven naar elkaar, vol warmte, liefde en respect en met het lef van mening te verschillen. Bewust ook van eigen privileges.
"Terwijl jij en ik als geprivilegieerde Belgen met Congolese roots, hier een intellectuele strijd voeren voor de dekolonisatie van onze samenleving, vechten miljoenen Congolezen dagelijks tegen hongersnood, oorlog en ziektes."
Het boek maakt in mij een aantal zaken wakker waar ik in dat project extra aandacht aan ga geven:
- Het belang van zelfdefiniëring: hoe wil jij jezelf noemen en hoe wil je genoemd worden?
- De aandacht voor taal en woorden die gevoelige zones blootleggen.
- De keuze voor een niet-escalerende gespreksvorm, hier in casu de brieven.
- Het belang van echte participatie die uitmondt in concrete besluiten en tastbare verandering.
Ik bezocht ook de tentoonstelling 100x Congo in het MAS en werd geraakt door de gedichten die de pijn weergeven van niet-erkenning en ont-waarding van mens-zijn tijdens de koloniale tijd en ook nu. Laat ons gevoelig worden aan hoe de ander dit aanvoelt. Voor de meerderheidsgroep zijn het schijnbare akkef(l)ietjes, voor diegene waarover gesproken wordt, is het een microkwetsuur erbij.
"Nous voulons un musée vivant, contemporain
oú chaque génération et chaque communauté
apporte une couche, une empreinte
personne ne peut parfaitement pénétrer et interpréter
le ressenti d'autrui."
#profdibwe